Pada Selasa, para pengundi Ohio menambah bahasa ke dalam perlembagaan negeri mereka yang melindungi hak untuk “membuat dan melaksanakan keputusan reproduktif sendiri.” Pindaan itu membenarkan larangan aborsi selepas “kebolehkehidupan janin,” tetapi dengan pengecualian untuk kes-kes di mana aborsi “perlu untuk melindungi nyawa atau kesihatan pesakit yang hamil.”
Undian yang mengatasi, dengan 56.62% menyokong dan 43.38% menentang, menunjukkan sokongan majoriti untuk hak aborsi dan menggambarkan fakta bahawa ini terbentang kepada negeri-negeri yang didominasi oleh Republikan. GOP Ohio telah memenangi lapan daripada sembilan pilihan raya gabenor terakhir, dan parti itu telah mempunyai kawalan bersatu kerajaan negeri sejak 2011. Mereka menggunakan kuasa ini untuk mengatur langkah lawan terhadap referendum; pada Ogos, mereka memaksa undian sama ada untuk menaikkan ambang untuk meluluskan pindaan perlembagaan daripada majoriti mudah kepada 60%. Walaupun selepas pengundi menolak ukuran itu dengan jelas, Republikan terus menyebarkan maklumat palsu tentang inisiatif aborsi dan bahkan mengulang kata-kata pindaan itu dalam terma yang mungkin mengelirukan pada kertas undian yang diterima oleh pengundi.
Dengan undian ini, Ohio menjadi negeri keempat sejak 2022 untuk meluluskan langkah perlembagaan untuk melindungi hak aborsi, dan negeri ketujuh untuk menggunakan proses referendum untuk melindungi hak-hak tersebut secara tertentu. Keputusan ini adalah bukti terbaru bahawa mengelak daripada perundangan negeri yang condong terhadap hak aborsi dengan referendum terus kepada rakyat adalah strategi yang menang untuk mengekalkan atau meningkatkan kebebasan reproduktif. Tetapi ia juga menunjukkan bahawa pertempuran peringkat negeri ini adalah menyusahkan, mahal, dan mungkin tidak mampan. Sejarah pertempuran ini bermula pada tahun 1960-an menekankan dwihal ini: kempen peringkat negeri boleh menjadi inspirasi dan berjaya, tetapi ia juga permainan menghentam mol yang tak berkesudahan bagi penyokong hak reproduktif—satu yang mungkin tidak dapat dimenangi pada akhirnya.
Pada akhir 1960-an dan sehingga 1970, aktivis hak reproduktif membuat kemajuan besar di peringkat negeri. Mereka mengambil kesempatan daripada perubahan pendapat awam yang berpindah dari majoriti menentang akses kepada aborsi yang selamat kepada sokongan majoriti.
Perundangan negeri lambat untuk mengubah dasar selari dengan perubahan ini. Jadi feminis dan sekutu mereka menggunakan setiap strategi dan sumber yang tersedia, dari penganjuran massa dan demonstrasi, lobi perundangan dan menekan pegawai terpilih di daerah mereka, untuk menggalakkan pemimpin perubatan, kesihatan awam, dan undang-undang mengubah dasar badan profesional mereka untuk mencerminkan keselamatan aborsi undang-undang dan risiko kepada wanita hamil apabila prosedur itu dijadikan jenayah. Mereka memenangi reformasi yang memperluaskan akses kepada aborsi di 13 negeri dan membuatnya sebahagian besarnya boleh diakses di empat negeri tambahan.
Negeri New York merupakan lokasi kemenangan terbesar dan paling berprofil tinggi. Pada Julai 1970, negeri itu memulakan pelaksanaan undang-undang aborsi yang mengubah, yang memberi hak kepada penduduk New York dan sesiapa sahaja yang boleh sampai ke New York untuk mendapat akses kepada aborsi yang selamat, sah dan agak mampu melalui minggu ke-24 kehamilan. Kemenangan itu mencerminkan kuasa gabungan aktivis hak wanita dengan “Reform” Demokrat seperti Ahli Dewan Hitam Percy Sutton dari Harlem, dan Ahli Dewan Franz Leichter yang berketurunan Yahudi Austria, yang bekerja bersama untuk menarik Parti Demokrat ke kiri pro-hak awam.
Tetapi perkara menjadi jauh lebih mencabar bagi pergerakan selepas kemenangan di New York. Walaupun pendapat awam terus bergerak ke arah undang-undang aborsi yang lebih liberal, lobi konservatif untuk Gereja Katolik dan lawan aborsi lain menentang dengan agresif dan menjadi sukar untuk mengikutinya. Momentum ke arah mengubah dasar negeri berhenti, dan proses demokratik yang kelihatan bekerja dengan baik sebenarnya berhenti berfungsi. Selain kemenangan New York, 1970 juga menyaksikan Alaska dan Hawaii melonggarkan undang-undang aborsi melalui tindakan perundangan, dan aktivis di negeri Washington memenangi reformasi besar melalui kempen referendum popular yang diperjuangkan keras. Tetapi tiada negeri lain maju selama tiga tahun berikutnya.
Bahkan di New York, kemajuan dalam membuat sistem politik negeri menangani apa yang diingini oleh rakyat adalah paling tidak stabil. Ini sebahagiannya merupakan hasil keletihan daya feminis dan “Reform” yang telah memberikan segalanya untuk usaha untuk mengubah undang-undang. Sementara itu, lobi konservatif, mewakili hierarki Katolik dan dalam tahap yang lebih rendah Protestan Injili dan Yahudi Ortodoks, mempunyai tabung dalam yang dapat membiayai kerja mereka dan imej tradisi dan “nilai keluarga” di pihak mereka.
Ahli politik Demokrat dari negeri New York yang undian beliau menjadi muktamad dalam undian pro-hak aborsi 1970 kehilangan kerusi dan kerjayanya tidak lama kemudian. Ini berfungsi sebagai amaran kepada politikus lain tentang apa yang mungkin berlaku jika mereka melintasi kuasa anti-aborsi. Pada tahun 1971, penyokong anti-aborsi di New York hampir memenangi—walaupun pendapat awam teguh menentang mereka. Hanya veto Gabenor Rockefeller yang menyelamatkan undang-undang reformasi aborsi 1970 daripada pembatalan penuh.
Peristiwa ini memaksa penyokong untuk menyimpulkan bahawa pendekatan peringkat negeri tidak mampan. Mereka perlu beralih ke usaha untuk mengubah undang-undang kebangsaan—dianggap sebagai pendirian luar angkasa dalam pergerakan feminis. Bekerja dengan aktivis dalam Women’s National Abortion Action Coalition, Wakil Bella Abzug (D-N.Y.) memperkenalkan undang-undang kebangsaan untuk melindungi hak aborsi.
Pada masa yang sama, peguam feminis sedang bekerja di mahkamah persekutuan rendah, akhirnya percaya bahawa mereka mungkin dapat menang di Mahkamah Agung AS. Secara senyap, beberapa hakim Mahkamah Agung kelihatan telah sampai ke kesimpulan yang sama: Hakim Harry Blackmun menyimpan dalam failnya kedua-dua artikel New York Times yang melaporkan terbaru mengenai kaji selidik yang mendedahkan sokongan majoriti untuk hak aborsi, termasuk di kalangan Katolik awam, dan artikel dari jurnal Science News yang mendakwa bahawa pertempuran bolak-balik di New York membuktikan “bahawa penentuan muktamad dari Mahkamah Agung adalah perlu”.
Pada tahun 1973, perubahan strategi ini membawa kepada pendapat Blackmun dalam kes Roe lawan Wade, yang menentukan bahawa Perlembagaan melindungi hak untuk aborsi sehingga trimester kedua.
Keputusan Mahkamah Agung untuk membatalkan Roe pada tahun 2022 menghidupkan semula strategi peringkat negeri untuk melindungi hak aborsi. Kempen sedemikian kekal menyusahkan dan mahal, walaupun mereka terbukti berjaya. Ohioans for Reproductive Rights, payung organisasi mendorong untuk pindaan, menghabiskan lebih daripada $20 juta untuk kempen referendum. Tetapi mereka juga menunjukkan bahawa pertempuran peringkat negeri adalah penat, mahal, dan mungkin tidak mampan jangka panjang. Sejarah menunjukkan bahawa satu-satunya jalan untuk melindungi hak aborsi secara kekal adalah melalui undang-undang persekutuan.